Ik denk er de laatste tijd veel over na: jezelf zijn. Hoe belangrijk is het om jezelf te zijn?! Ik heb het idee dat, dat besef met de jaren steeds groter wordt. Hey liever laat dan nooit ;). Waarom zijn we niet altijd onszelf? Waarom laten wij ons beïnvloeden door wat anderen van ons denken of belangrijker nog: waarom vinden wij onszelf niet goed genoeg? Van kinds af aan worden we onbewust opgevoed met standaarden van wat normaal is en wat niet. Daar gaan we al :). Ik zelf bijvoorbeeld was een meisje dat poppen maar stom vond en liever in bomen klom. Dan ben je dus geen echt meisje. Klasgenootjes mochten niet bij mij thuis spelen omdat ik geen contact had met mijn vader en mijn sterke moeder mij alleen opvoedde. Hoe oneerlijk is het dat kinderen zo vroeg al worden geconfronteerd met het idee dat ze niet aan een maatstaf voldoen. We willen onze kinderen toch juist stimuleren om zichzelf te zijn en dat ze mooi zijn zoals ze zijn? Hoeveel mensen schamen zich voor hun lichaam omdat ze denken niet perfect te zijn. Lieverds, niemand is perfect, iedereen heeft iets en dat maakt ons juist mooi. De vrijheid van zelfexpressie en meningsuiting staat in ons grondrecht. Thank god, je zou maar in een land wonen waar dit niet zo is en waar je moet vrezen voor je leven als je jezelf bent. En toch, houden we in Nederland nog steeds van hokjes. In hokjes denken maakt het voor ons veilig en verklaarbaar. Is het nodig om anderen te bekritiseren om ons veilig te voelen? We vinden onszelf een heel tolerant volk, maar zijn we dat ook echt? iedereen is anders en iedereen heeft zijn of haar eigen waarheid. Wie bepaalt er of je er dan bij hoort of juist “anders” bent? Zo is niemand in Nederland verplicht het Coronavaccin te nemen, maar wanneer je het niet doet om wat voor reden dan ook, ben je een complotdenker of zoals ze zeggen een wappie. Of terwijl: je spoort niet, je bent anders. Maar anders dan wat? Hoezo? De auto die je rijdt, de kleding die je draagt, zelfs het ras hond dat je hebt en het eten wat je eet plaatst jou in een hokje van wat voor persoon je bent. Mensen denken toch altijd wel iets over je, je kunt nooit aan ieders verwachtingen voldoen. En als je op een heldere avond naar buiten loopt, en naar de sterrenhemel kijkt. De miljoenen sterren in ons stelsel die we kunnen zien (er zijn er nog miljarden meer die wij niet zien). Waartussen wij wonen op een kleine ronddraaiende bol. Is het dan überhaupt nog relevant om je druk te maken dat iemand je kleding niet mooi vind, de buurman je nieuwe auto afkraakt of iemand je lelijk vindt door die pukkel op je voorhoofd? Nee! Jij bent degene met wie je, je hele leven zit opgescheept. Houd jezelf tevreden door jezelf te zijn. Dus laat die billen wiebelen, laat je putjes zien, laat je buik ontspannen zodat dat rolletje tevoorschijn komt, gun je striae en pukkels wat zonlicht en draag je lidtekens met trots, ze vertellen allen jouw verhaal van groei en waar je lichaam toe in staat is. Zeg wat je denkt, kom op voor jezelf, doe de dingen waar je hart een sprongetje van maakt. Help elkaar een beetje, kijk een ander niet raar aan omdat je iets van hem of haar vindt. Nobody cares! Doe dit alsjeblieft voor jezelf, het is zo belangrijk! Leidt een leven zonder spijt (had ik maar of wat als), geniet van ieder moment en volg je intuïtie. Je hart zal je direct steunen en je zult merken hoe goed het voelt! Wees jezelf mooi mens, alleen jij kan dat! You are the only one who can be you, be you!